Mi...
- Shraddha
- Mumbai, Maharashtra, India
- मी.... मी आहे हा असा आहे, पटले तर घ्या नाहीतर सोडून द्या... अगदी एखाद्या कवीतेसारखा, आवडली तर ऐका नहितर नीघून जा... कुणालही सांगणार नाही,जबरद्स्ती तर मुळीच नाही, समजले पटले तर करा नाहीतर विसरून जा... तुम्ही जगताय ते योग्य अन् मझ जगण अयोग्य, जरा असही जगून बघा निश्फळ वाटल तर नावं ठेवा... तुमच्या आध्यात ना मध्यात ना मझा कुणाला त्रास, कशाला उगीच वैतागताय कशाला उगीच सन्ताप्ताय... करावस वाटलं तर एकच् करा मी जगतोय तस मला जगू द्या... का नवं ठेवता उगाच मी करतोय ते मला करु द्या... म्हणूनच म्हणतो.. मी आहे हा असा आहे, पटले तर घ्या नाहीतर सोडून द्या
शुक्रवार, १८ सप्टेंबर, २००९
एका तळ्यात होती, बदके पिले सुरेख
एका तळ्यात होती, बदके पिले सुरेख
होते कुरुप वेडे, पिल्लू तयात एक
कोणी न त्यास घेई, खेळावयास संगे
सर्वाहूनी निराळे ते वेगळे तरंगे
दावूनि बोट त्याला, म्हणती हसून लोक
आहे कुरुप वेडे, पिल्लू तयात एक
पिल्लास दुःख भारी, भोळे रडे स्वतःशी
भावंड ना विचारी, सांगेल ते कुणाशी ?
जे ते तयास टोची, दावी उगाच धाक
आहे कुरुप वेडे, पिल्लू तयात एक
एके दिनी परंतू, पिल्लास त्या कळाले
भय वेड पार त्याचे, वार्यासवे पळाले
पाण्यात पाहताना, चोरुनिया क्षणैक
त्याचेच त्या कळाले, तो राजहंस एक
some days bak....jus read this poem some days back......the moment it was read, the thought come to mind is this can be used for building POSITIVE ATTITUDE
every one has some unique thing hidden in him,what one needs is the realization of that unique thing.....the moment you realize it...you just transform...(I knw the typical trainer talk started)
but the thing which is still in mind is...what must be happencing to that swan till the time he realizes what he is.....what pain and grief he must going through....it becomes a vicious circle...no confidence-no courage to justify onself-no respect and again leading to no confidence. it is a very symbolical to our whole life cycle.....there are many people amongst us who don't belong to that perticualr SCHOLAR category during their school or college days.....during tht period some suffer the way this swan suffered.....TYPICAL DUMB category....it is so very hurting situation..that otherrs are making fun of you jus because you dunt know what they know....you are not smart as they are....during this period what one will do? what and how he will say anything to others.....but the moment they get their own field...they start shining and there nobody can hold them back....but this happens only to those who realize their UNIQUE thing.....
what must be leading to reach tht point?? how the realization takes place? which is tht moment tht clicks and transforms the individual?????
रविवार, ८ फेब्रुवारी, २००९
From Catterpiller to Butterfly.....
Here i am sitting in my office @ night… Thinking hard about life
How it changed from a maverick collage life to strict professional life…...
How tiny pocket money changed to huge monthly paychecks
but then why it gives lesss happiness….
How a few local denim jeans changed to new branded wardrobe
but then why there are less people to use them
How a single plate of samosa changed to a full Pizza or burger
But then why there is less hunger…..
Here i am sitting in my office @ night… Thinking hard about life How it changed…..
How a bike always in reserve changed to bike always on
but then why there are less places to go on……
How a small coffee shop changed to cafe coffee day
but then why its feels like shop is far away…..
How a limited prepaid card changed to postpaid package
but then why there are less calls & more messages……
Here i am sitting in my office @ night… Thinking hard about life How it changed…...
How a general class journey changed to Flight journey
But then why there are less vacations for enjoyment….
How a old assembled desktop changed to new branded laptop
but then why there is less time to put it on……….
How a small bunch of friends changed to office mate
But then why we always feel lonely n miss those college frnz.….
Here i am sitting in my office @ night…
Thinking hard about lifeHow it changed…..
How it changed……..
एक असता सुरवांत.......तूतीची पान खऊन खऊन एक दिवस ते शिरत कोषात......योग्या वेळ आल्यावर कोषातून बाहेर येता आआणी एक सुंदर फुलपाखरू म्हणून नवीन रूपात बागडु लागताकधी या झाडावर...कधी त्या झाडावर.....त्याला सगळा मिळता, छान छान फूल, वेगवेगळी झाड, पान ते नाही टिकत कुठल्या एकाच झाडावर....नेहेमी इथून तिथे...तिथून दुसरीकडे असा सारखा चालू.....आपण पान असेच असतो नाही? college मधे असतो तोपर्यंत आपल्याच कोषात, आपल्याच मस्तीत, एकाच एक झाडावर मस्त असतो...पान जसजस आपल्याला बाहेच्या जगाची ओळख होते, corporate लाइफ चा वेगळा रांग खुनावू लागतो तेव्हा नको असताना सुद्धा आपण कोश फोडून बाहेच्या जगात स्वत:चा रांग घेऊन उडायल लागतो आणि मग सुरू होतो अखंड भटकंती.....कधी हे झाड....दुसरी कंपनी चांगले पर्क्स देत्ये.....मग ते झाड.....हे असाच चालू राहता आणि मग सहज लक्ष जाता अश्याच एका तूतीच्या झाडावर आणि दुसर्या सुरवंटावर......हेवा वाटतो....किती छान एक जागी....स्व:तच्या कोषात मस्त रममाण व्हयाचा....आपण पान जातो आपल्य जुन्या आठवणीत काही क्षण....आणि तेवढ्यात मोबाइल वाजतो आणि इंटरव्यू साठी CALL असतो...की आपण पुन्हा उदयाला मोकळे होतो......
गुरुवार, ५ फेब्रुवारी, २००९
याची सदस्यत्व घ्या:
पोस्ट (Atom)